ارائه کننده:حانیه جمشیدیان
استاد راهنما: دكتر محمدمهدي سپهري
استاد مشاور: مهندس احمدرضا پورقادري
استاد داور داخلي: دكتر الهام ياوري
استاد داور خارج از دانشگاه: دكتر محسن شتي
نماينده تحصيلات تكميلي: دكتر الهام ياوري
تاریخ: 1402/11/15       
ساعت: 17:00
مكان: اتاق 219 دانشكده فني و مهندسي

چکیده:
خدمات مراقبت در منزل از نیاز به بیمارستان‌ها برای مراقبت از بیماران یا افراد وابسته که به دلیل شرایط خاص نیاز به بستری‌شدن در بیمارستان یا مراقبت در منزل دارند، ناشی می‌شود. سازماندهی این خدمات بر کیفیت و هزینه خدمات بهداشتی تأثیر می‌گذارد. یکی از مسائل مهم برنامه‌ریزی و تصمیم‌گیری در خدمات مراقبت در منزل، مسئله مسیریابی و زمان‌بندی مراقبت در منزل است. این مسئله شامل زمان‌بندی ویزیت‌هایی که باید انجام شود و طراحی مجموعه‌ای از مسیرهایی است که توسط مراقبین برای ارائه مراقبت به بیمارانی که در همان منطقه جغرافیایی زندگی می‌کنند و باید در خانه درمان شوند، می‌شود. از طرفی در شرایط همه­گیری، انتقال ویروس و استفاده اجباری از تجهیزات حفاظت فردی توسط مراقبین نه تنها باعث ایجاد خستگی در بین ارائه­دهندگان خدمات بهداشتی می­شود، بلکه منجر به ناکارآمدی در ارائه خدمات به بیماران نیز می­شود. پژوهش­های انجام­شده در مورد مسائل مسیریابی و برنامه‌ریزی خدمات مراقبت‌ در منزل بر سیاست‌های عمومی مانند حداقل‌سازی هزینه­ها و به حداکثر رساندن سطح خدمات و رضایت تمرکز دارد. با این وجود، اغلب عوامل حیاتی مانند خستگی مراقبین و انتقال ویروس نادیده گرفته می­شود، که به ویژه در شرایط همه­گیری مانند شیوع کووید-19 بسیار مهم است. هدف از این پژوهش ارائه یک مدل ریاضی است که فاکتور­های خستگی و احتمال انتقال ویروس را در چارچوب مسائل مسیریابی و برنامه‌ریزی خدمات مراقبت‌ در منزل درنظر می­گیرد. علاوه بر این، این پژوهش تأثیر استفاده از تجهیزات حفاظت فردی را درنظر گرفته و نقش آن را در کاهش انتقال ویروس تأیید می­کند. با توجه به ماهیت پویای مسئله، یک رویکرد برنامه­ریزی امکانی برای مقابله مؤثر با عدم قطعیت‌های موجود استفاده شده است. برای اعتبارسنجی و بررسی کاربرد، مدل پیشنهادی بر روی مرکز کنترل سرطان ایرانیان ملقب به مکسا در شهر اصفهان پیاده شده است. نتایج و یافته‌های عددی نشان می‌دهد که ادغام معیارهای خستگی و احتمال انتقال ویروس در برنامه­ریزی مسائل مراقبت در منزل، منجر به برنامه‌ریزی متعادل‌تر برای مراقبین می‌شود و به جلوگیری از گسترش شیوع بیماری کمک می‌کند. علاوه بر این، استراتژی پیشنهادی به کاهش قابل توجهی در خستگی مراقبین کمک می­کند.